دلگرمی های کتابدارانه

هوالحق

امروز برای انجام کاری سری به دانشگاه محل تحصیلم (دانشگاه قم) زدم، یادی از روزهای طلایی دانشجویی کردم و به سراغ اساتیدم رفتم، آنچه در این بین بیش از همه دلگرمم کرد و مرا در مسیری که در آن گام بر می دارم مصمم تر؛ وجود اساتیدی (که شکر خدا در رشته ما کم نیستند) بود که همیشه برای دانشجو وقت دارند،  به قول خودمان خاکی اند، نباید برای پرسیدن یک سوال راهروهای دانشکده را بدنبالشان دوید...وقت گرفت یا پشت در جلسه ایستاد...اساتیدی که این رشته را در دانشگاه قم زنده نگاه داشتند و همواره برای دانشجویانش امید آفرین اند...همان یک لبخند، یک برخورد صمیمی، همان راهنمایی بی دریغ و بی تکلفشان کافیست تا خستگی ها  فراموش و انگیزه دوچندان شود، تا مطمئن شوی کتابداری بیش از آنچه نام و نان بیاورد معرفت می آورد اگر به حق درک شود.

با آرزوی سلامتی و توفیق روز افزون برای همه اساتید که ستون های رشته ما هستند...