هوالحق
خیلی از ما با هر پیشه، تحصیلات و سنی بارها و بارها از ضرورت احراز توانایی در مواردی مانند کار با رایانه و محیط اینترنت شنیده‌ایم، که به نوعی از شاخصه‌های سواد در عصر حاضر به‌شمار می‌روند. اما نکته مهم دیگر تسلط به زبان غالب این ابزارهای جهان‌گستر است، چرا که فقدان مهارت زبانی یعنی ناکامی در برقراری ارتباط و فهم دقیق و کامل قابلیت‌ها و محتوای محیط مذکور. اما حساسیت این مسئله وقتی بیشتر می‌شود که فرد وظیفه مهم برقراری ارتباط میان منابع دانش و جویندگان آنرا داشته باشد. بنابراین تسلط داشتن به زبان این منابع جزء لاینفک و ضروری برای انجام رسالتِ کتابداران و داش‌شناسان بعنوان عهده‌داران این مسئولیت است.
با نگاهی منصفانه، دانش زبانی ما (حتی در مورد زبان مادری خود) خصوصا نسل جدیدتر دانشجویان این رشته تا چه اندازه پاسخگوی نیازها و ملزومات حرفه‌ای ماست؟ آیا با ورود دانشجویان به رشته، گروه‌ها برنامه ویژه‌ای برای کمک به ارتقاء دانش زبانی دانشجویان، افزایش دایره واژگان آنها و آشنایی آنها با ظرائف زبانی و کاربرد ادبیات مختلف متناسب با بافت‌های گوناگون دارند؟
و در مرحله بعدی اگر بپذیریم که دانشجویان تسلط قابل قبولی بر ابعاد گوناگون زبان مادری خود دارند، هنگام فارغ التحصیلی به عنوان عضوی از جامعه دانش‌شناسان تا چه حد در مهارت‌های گوناگون زبان انگلیسی متبحرند؟ آیا حداقل از عهده مطالعه و درک مفهوم یک متن مرتبط با رشته خود برمی‌آیند؟ آیا توانایی نگارش رزومه خود را به زبان انگلیسی در صورت لزوم دارند؟ آیا قادرند با اعتماد به نفس کافی یک نامه چندسطری به زبان انگلیسی بنویسند؟ به‌عنوان متخصصین کاوش و بازیابی اطلاعات، تا چه حد قادر به جستجوی سوالات با کلیدواژه های مناسب انگلیسی هستند؟ و...
اینها دغدغه‌هایی است که بسیاری دانشجویان در مقاطع کارشناسی و حتی کارشناسی ارشد به آن توجه کافی ندارند ولی محض ورود به محیط کاری و یا مواجه شدن با مواردی که به عنوان متخصص و حرفه‌مند علم اطلاعات و دانش‌شناسی نیاز به برقراری ارتباط با زبان علمی غالب دنیا را دارند (که البته کم‌شمار هم نیست) متوجه ضرورت آن شده و متاسفانه همین ضعف باعث مخدوش شدن وجهه رشته و عدم اعتماد به نفس کافی برای افراد می‌شود.
آن بخش از مشکل طرح شده که مربوط به تصمیمات مدیریتی و آموزشی است برعهده متولیان امر و بخش مهم‌ترِ آن در دست خودِ دانشجویان است. بعد از حدود 10 سال فعالیت و علم آموزی در رشته کتابداری، اغراق نیست اگر بگویم کسب مهارت در زبان انگلیسی به اندازه دروس تخصصی رشته برای دانشجویان حیاتی است چرا که در مقاطع بالاتر این فقدان، موجب محدودیت دانش آنها به متون منتشر شده به زبان فارسی شده و ایشان از آشنایی با مقالات و نظریات دانشمندان و اندیشمندان رشته در نقاط دیگر دنیا باز خواهد ماند و این مسئله، خود منجر به ضعف دانشجویان در آشنایی با مبانی نظری رشته خواهد شد. چه بسیار دانشجویانی که از یورلند و فلوریدی تنها نامی شنیده‌اند و دانش آنها به مقالات و کتب ترجمه شده محدود است.
حاصل کلام اینکه، اگرچه در متون علمی رسم بر رای صادر کردن نیست اما بنا به آنچه در سال‌های فعالیتم در این رشته دریافتم، مهارت کافی در زبان انگلیسی بسیار راه‌گشا و به قول بزرگواری، مانند کاتالیزور است که سِیر پیشرفت در پژوهش و دانش‌اندوزی در آنرا تسریع خواهد کرد.
